domingo, 24 de abril de 2011

Si, tienes miedo

Este fin de semana pasado ha sido "casí" perfecto.He tenido la oportunidad de pasar un dia entero con una amiga a la que hace poco que conozco, pero a la que ya quiero.Y he tenido la posiblidad de conocer a otra persona estupenda.Juntos hemos reido, hemos hablado y hemos compartido momentos lindos.
Pero como pasa muchas veces al final las cosas se tuercen.
Unos silencios interpretados por mi como "interes nulo",(puede que fuera un percepción erronea, pero yo lo senti así) de la persona que más quiero, y lo mejor que me ha pasado en años .
Y un comentario de otra a la que consideraba amiga han hecho que lo que habia empezado genial, terminara que yo me sintiera como una mierda.
Y para terminar de rizar el rizo, el sabado por la noche hicieron un reportaje sobre la nueva pelicula, que esta punto de estrenarse de Montxo Armendáriz, sobre los abusos en la infancia.

 Y lo que creia una herida casí cerrada, empieza a supurar de nuevo.
Y  aún hoy es para mi un tema tabù.
De hecho nunca  se lo he podido contar a nadie de viva voz.
Solo de pensarlo me paralizo, solo una persona lo supo a traves de su blog
Incomoda hablarlo, de hecho es muy dificil verbalizarlo.Y más si estos abusos se han dado dentro de tu entorno familiar mas proximo.
De manera incomprensible un@ siente verguenza,"miedo" de lo que los demas puedan pensar, ira hacia tu agresor, rabia hacia el entorno que NO te supo proteger .
Y esas sensaciones no desaparecen con los años, muy al contrario, quedan ahí latentes, destilando mierda .
Y te marca para el resto, las relaciones afectivas con los demas, nunca más volveran a tener un viso de normalidad.
Y te queda un poso de tristeza en los ojos, nunca volveran a recobrar el brillo y la inocencia con los que podias mirar.

Y te sientes sola, incomprendida(tambien es cierto que no pueden comprender lo que ignoran),vuelves a destilar odio, rencor, rabia, vuelves a sentir verguenza, te vuelves a sentir vulnerable.
Y quisieras poder gritar lo que sientes, que la persona que amas supiera el por que de muchas de tus "salidas de tono", que cada dos por tres sacan  tus demonios a pasear.
Pero te callas, por que???, porque sigues sintiendo miedo.
Miedo de sentirte rechazada, miedo de que te juzguen, miedo de perder lo poquito de bueno que uno tiene.
Y el miedo te paraliza y hace que continues callada.
Y tus fantasmas personales aparecen cuando menos los esperas y te dejan con toda tu realidad panza arriba.
Por que tus fanstamas del pasado no eran esos que se escondian dentro de nuestra imaginacion, esos que buscabas debajo de la cama, o dentro de un armario.
No, mis fantasmas eran de carne y hueso,era una  persona que decia quererte, persona que rompio mi inocencia para siempre.

Persona que se da el gusto de mirarte de frente, sabiendo que aún tienen el poder de hacerte sentir miedo, el poder de hacerte sentir sucia.
Persona que a dia de hoy continua con su vida como si nada hubiera pasado.
Persona que hizo que la MIA a veces fuera una autentica mierda.

Esto va por ti Luna, por que has sido hasta ahora la unica que supo de mis fantasmas.
Y tambien va por mi, por que a pesar de todo,hoy necesito ventilar mi interior.
Mañana intentare continuar hacia delante, como si esto no fuera conmigo.

9 comentarios:

charichy dijo...

P'alante siempre ...
¿Como si el pasado no fuera contigo? No, el pasado te hizo daño, pero si sobreviviste a él ... también te hizo fuerte ...

1 besote gordote

Chary

maria rosa dijo...

Marta,reina.s'hem fà dificil casi escriure desprès de llegir la teva entrada.Tinc la pell de gallina.
El meu cap no pot entendre com es pot abusar de cap persona i quand es toca a la mainada, bufff! es que es superior a mi.No se que els hi faria.
Sento molt que hagis passat per aixo i que t'ho hagis tingut que empassar tu sola.
No tinc paraules!
Només dir-te que tot i haber passat per aquest mal moment de la vida,considero que ets una persona MAGNIFICA.
Ja saps on soc per si algun dia necesites parlar o fer un cafetò.
Mil petonets

añil dijo...

Mil besos y, como dice Charichy, siempre adelante.

Muack

en las nubes dijo...

Uno de mis fantasmas de carane y hueso apareció esta semana... el pasado te marca siempre, pero te hace fuerte aunque a veces tardemos en darnos cuenta de ello...

Un super abrazo y para adelante guapa!

Pakiba dijo...

Marta después e leerte me has dejado sin palabras para contestar, este tema es tan fuerte que a estas personas que a una criatura le hacen daño las tendrian que colgar (sin más).
No pienses no temas a nadie pues ningún ser nace dos veces y todos más pronto o más tarde tienen su castigo

Valiente adelante y tienesa todo mi apoyo y mi cariño.
Besos.

Goyo dijo...

Buff, me dejas con pocas palabras. Te aprecio, te respeto y te valoro. Sé fuerte. Mañana vas a continuar hacia adelante, claro que sí. Aunque sea duro y difícil, pero continuarás, porque luchas y porque eres fuerte. Porque tienes que seguir y pelear por ti y por los tuyos, por los que no son como esos fantasmas.

Gracias por tus palabras.

Ana A. dijo...

Como siempre, estoy al otro lado ...

TQ.

Wen Rizo dijo...

Martha, me siento desgarrada...

El perdón sana los interiores.
Un abrazote.
:)

Audrey dijo...

Fa un temps que et segueixo, a vegades comento, d'altres no...Avui no tinc paraules, penso que ets una dona molt valenta i forta, abraça't als que t'estimen i que s'enfonsin aquests fantasmes en tota la seva misèria. Endavant i molts petonets!!