domingo, 29 de marzo de 2009

Me dejo llevar

A la deriva en un mar revuelto, todo parece ir a la zozobra, pero aquí acurrucada en el pequeño espacio que me queda , algunas veces me siento segura, otras no tanto, pero la brisa mueve mi ir venir por distintos lugares.
Voy buscando un SI.....pero de momento no llega. Pero permanezco firme, no vaya a ser que pierda pie y me ahogue en mis miserias.
Y mientras los demás pasan a mi lado sin ser conscientes de la fragilidad de SU vida.
Hoy me toca a mi, ojala que nunca te toque a ti.
Te aseguro que desde mi "espacio" las cosas se ven de muy distinta manera.
¿Dime que harías tu en mi lugar?, ponte por un instante en mi vida...entonces opina.
Teléfono.....
Mira tu por donde hasta te llaman un domingo por la noche para decirte que no te dan el curro, que el viernes tenias casi seguro.

19 comentarios:

Striper dijo...

Joder esta duro lo del curro, y tambien decirte que en ningun momento censuro comentarios, por lo que seguramente no se publico.por favor vuelve a dejarlo. Petonicos.

mardelibertad dijo...

Permaneces firme siempre tu luz brillara, animo todo saldrá bien.
Un fuerte abrazo amiga

Marta dijo...

Striper
ja veus....desesperant, pero segur que em sortira algo!!!.
Ja se que no censuras, era una broma, pero no se que va pasar que no es va publicar, sempre et llegeixo encara que moltas vegades si que no dic res!!!.

petonets, sempre.

Marta dijo...

Mar de Libertad.
permanezco, que no es poco!!!.
Espero que se arregle pronto..

petonets, sempre.

Deric dijo...

Amb positivitat i bons ànims, tot s'aconsegueix!

Isabel dijo...

No sé qué haría en tu lugar, desde luego intentar tener tu fuerza, supongo que me desesperaría. Es fácil hablar cuando no sabes lo que otros tienen encima. Al final, con coraje, las cosas acaban saliendo. Tú puedes. Besos.

Garbí24 dijo...

La veritat es que son moments molt dificils per tothom i ens hem d'acostumar a viure amb menys .
Però tot passarà , segur , si no al pais sencer a la merda.

menta fresca, aufàbrega i maria lluisa dijo...

no em costa gens posar-me en el teu lloc, de fet pot ser que hi arrivi més aviat del que em penso.
I sincerament, crec que m'enfonsaria i ploraria, el plorar m'allibera molt però clar, no dona feina, o si?
He vist veritables arpíes que plorant ho arreglen tot i els hi surt be a les males p"piiiii". És la seva forma de mantenir la vida que porten.
Que podem fer Marta? Hi ha d'haber alguna cosa que podem fer...

Marhya dijo...

Es dificil cuando uno no está en una situación saber cómo reaccionaría. Yo sé cómo me gustaría reaccionar, pero no si lo lograría.
Tal vez mañana todo sea mucho mejor.
Besos.

Marta dijo...

Deric
mes que positiva, lo meu es ja semi inconciencia!!!.

petonets, sempre.

Marta dijo...

Isabel
ese es el problema que nadie lo sabe, pero no se lo deseo ni a mi peor enemigo..bueno a ese quizas si!!!!.
Se que puedo, pero te seguro que muchas veces dudo de mis posibilidades.

petonicos, sempre.

Marta dijo...

Garbi24
jo amb menys ja no puc pasar....rozando limites de indigencia.
Potser es el que caldria que tot anes a la merda, a veure que surtiria de tot aixo..

petonicoa, sempre.

Marta dijo...

Mª Mercè
arpia se nace o se hace?????.
moltes vegades ja m'agradaria ser ben mala put....piiiiiiiiiiiii, per que sembla ser que si ets bona persona et prent el pel tothom.
El que tu dius sempre: dos vegades bo....BOBO, que hi farem
molts de petons, sempre, cuida't molt i deixat estimar.

Marta dijo...

Marhya
nadie lo sabe,es dificil.Yo sueño en que mañana sea mejor, se esta convirtiendo en mi pesadilla.

petons per tu, sempre.

iñaki zaratiegui dijo...

Marta, no hay palabras, solo un abrazo desde lo mas hondo del corazon, amiga.
No se lo que son petonicos, pero ya que tu me los mandas, yo te envio muchos para ti.

Marta dijo...

Izara
abrazo reconfortante recibido.
Petonicos, petonets, petons, son besitos,besos, a veces los mando dolços(dulces), otros los mando tendres(tiernos), otros son sempre(siempre) per tu(para ti).


Mils(miles)de petonicos, tendres i dolçoc per tu.

Fran dijo...

Niña, ya sabemos que hay realidades que nos desbordan. No pierdas las ganas de luchar, aun despues de cada golpe, respira hondo antes de levantar y vuelve para arriba. No dejes que pueda contigo y siempre mira un poco mas allá, seguro que hay nuevas sonrisas.
Ojala tuviera mil bastones que poner a tu disposicion. mil besos

lisebe dijo...

Desgraciadamente hoy quien tiene un trabajo por malo que sea tiene que conservarlo!! Estamos en una crisis que no sabemos cuando acabará lo es seguro es que haciendo lo que tu haces encontrarás lo que esperas y con creces, ya lo verás!! Yo como autonoma poco puedo decirte pero el dicho dice "el que busca encuentra".. y eso es lo que tienes que pensar.

Cariño mucho ánimo pra seguir adelante!!!

Besitos cielo

carmen dijo...

OLA ARTA PASATE POR MI BLOG QUE TENGO ALGO PARA TI ,BESOS